Meritokrasi meningkatkan jurang pendidikan ?

1.  Saya tertarik kenyataan dari Tun Mahathir dan “Washington Post” tentang sistem meritokrasi yang akan meningkatkan jurang pendidikan yang berbeza di kalangan orang berkemampuan dan orang kurang berkemampuan. Sistem ini hanya memberi  kelebihan kepada golongan berkemampuan (kaya) .Sebahagian besar  ketidaksamaan bermula dari zaman kecil . Ibu bapa yang kaya mampu untuk menghabiskan lebih banyak masa dan wang untuk anak-anak mereka  dan jurang yang hanya berkembang beberapa dekad yang lalu .
2. Ahli ekonomi Greg Duncan dan Richard Murnane membuat statistik di US bahawa , di antara tahun 1972 dan 2006, ibu bapa berpendapatan tinggi meningkatkan perbelanjaan bagi " aktiviti pembelajaran " untuk anak-anak mereka dengan 151 peratus dari segi disesuaikan dengan inflasi , berbanding 57 peratus bagi ibu bapa yang berpendapatan rendah .
3. Ibu bapa mewah bercakap dengan anak-anak mereka lebih tiga jam seminggu secara purata daripada ibu bapa yang tidak berkemampuan  yang paling kritikal ketika zaman pertumbuhan kanak-kanak awal . Menurut Profesor Stanford Sean Reardon  " pelajar kaya semakin memasuki tadika lebih lebih bersedia untuk berjaya di sekolah berbanding pelajar kelas pertengahan , " .
4. Perlumbaan senjata pendidikan yang yang menyebabkan ramai kanak-kanak kurang kemampuan  jauh di belakang .Ia amat menyedihkan tetapi tidak semua seperti ini.Malah kanak-kanak kurang kemampuan yang melakukan semuanya dengan  melakukan jauh lebih baik daripada anak-anak yang mampu. Kebaikan dan keburukan , dalam erti kata lain , cenderung untuk mengekalkan diri mereka . Cuba nilai  carta di bawah , berdasarkan kertas perbentangan dari Richard Reeves dan Isabel Sawhill  di Federal Reserve Bank of persidangan tahunan Boston.
5. Secara khusus  keciciran orang yang berkemampuanmampu di sekolah tinggi kekal di atas kira-kira dan pelajar kolej  kurang kemampuan terus terperangkap dalam bahagian bawah 14 berbanding 16 peratus  masing-masing . Golongan berpendapatan rendah adalah sama mungkin berakhir di bahagian bawah dan semakin rendah.
6.  Menurut blog Tun M chedet.cc apabila kita mencapai kemerdekaan pada tahun 1957 kita mempunyai idea yang jelas tentang pendidikan di Malaysia. Kami mahu setiap anak Malaysia pergi ke sekolah-sekolah kebangsaan di mana bahasa pengantar pengajaran akan dijadikan Bahasa Kebangsaan berdasarkan bahasa Melayu, bahasa orang asli. Mereka akan tahu dan rapat antara satu sama lain, mendapatkan digunakan untuk budaya yang berbeza dan menjadi jelas Malaysia.
7. "Sekolah Inggeris" adalah dibenarkan untuk belajar.Pelajar-pelajar di sekolah-sekolah ini adalah daripada semua kumpulan etnik di Malaysia.Menteri Aziz Ishak sebagai Menteri Pendidikan yang bertindak memutuskan bahawa semua sekolah perlu ditukar kepada sekolah kebangsaan dengan bahasa kebangsaan sebagai medium pengajaran, orang Cina yang dibangkitkan deretan besar. Kabinet mengambil keputusan bahawa sekolah-sekolah bahasa vernakular dibenarkan. Mereka telah ditukar "Jenis Kebangsaan" atau Jenis Kebangsaan. Jenis kebangsaan sekolah vernakular rendah akan menerima bantuan kerajaan tetapi jenis kebangsaan sekolah menengah tidak disokong oleh Kerajaan. Keputusan itu politik. Tiada apa-apa di dalam Perlembagaan yang disediakan untuk ini. Kemudian Menteri Pendidikan lain pada tahun 1971 memutuskan untuk memansuhkan sekolah menengah kerajaan yang mengajar dalam bahasa Inggeris.
8. Keputusan akhirnya adalah penghijrahan pelajar Cina ke sekolah-sekolah menengah persendirian Cina. Dengan ini kanak-kanak dari pelbagai kaum kehilangan semua peluang untuk membesar bersama-sama; orang Melayu untuk sekolah kebangsaan, Cina ke sekolah-sekolah rendah dan menengah Cina dan India ke sekolah-sekolah rendah Tamil. Tiada sekolah menengah Tamil. Jadi kebanyakan India belajar di Sekolah Menengah Kebangsaan.
9.  Sekolah Antarabangsa menggunakan bahasa asing bagaimanapun dibenarkan wujud. Kemudian SEKOLAH SWASTA tempatan sebahagian besarnya menggunakan bahasa Inggeris sebagai medium yang telah ditubuhkan.Kanak-kanak Malaysia tidak sepatutnya pergi ke ini SEKOLAH SWASTA. Dalam mana-mana yuran yang dikenakan oleh SEKOLAH SWASTA biasa adalah tinggi.
10. Kemudian kanak-kanak itu menteri, terhadap dasar negara mula pergi ke sekolah-sekolah swasta dan sekolah antarabangsa yang menggunakan sebahagian besarnya Inggeris sebagai medium pengajaran. Para menteri juga menghantar anak-anak mereka kepada orang ramai (sebenarnya swasta) sekolah di UK. Jadi diikuti anak-anak orang kaya.
11.  Hasilnya adalah bahawa kaya pergi ke sekolah-sekolah swasta di Malaysia dan United Kingdom manakala golongan miskin pergi ke sekolah kebangsaan di rumah.
12. Selain daripada pemisahan kaum kerana sekolah-sekolah bahasa etnik, kita sekarang melihat pengasingan kanak-kanak yang kaya dan kanak-kanak miskin. Orang kaya kini bertutur dalam bahasa Inggeris dan golongan miskin dalam bahasa Melayu, Cina atau Tamil. Kerja memihak kepada penceramah Bahasa Inggeris.
13. Anehnya nasionalis bahasa tidak membantah kerana mereka membantah penggunaan bahasa Inggeris untuk Sains dan Matematik. Secara kebetulan nasionalis bahasa Melayu juga membantu menggalakkan penggunaan bahasa Cina di sekolah-sekolah Cina dan dalam perniagaan. Malah ibu bapa Melayu seperti anak-anak mereka pergi ke sekolah-sekolah Cina. Dan di Sarawak yang asli lebih suka sekolah Cina.
14. Semua ini akan mengakibatkan pemisahan kaum dan pemisahan kaya tinggi bertaraf berbahasa Inggeris orang dari golongan miskin yang kurang bernasib baik bahasa kebangsaan orang berbahasa. Terdapat juga akan menjadi kehilangan pengetahuan sains moden dan matematik yang lebih tinggi di kalangan pelajar sekolah kebangsaan.
15.  Faktor sekolah vernakular, perbezaan taraf hidup dan sifat Nasionalis di lihat memainkan peranan penting dalam meningkatkat  jurang dalam sistem pendidikan Negara.
16. Pada pandangan saya sistem pemilihan pelajar dalam sistem meritokrasi harus di kaji dengan mempertimbangkan taraf hidup dan latar belakang pendidikan bagi memberi peluang kepada golongan tidak mampu bersama bersaing di dalam keadaan persekitaran yang semakin mencabar. Kita perlu duduk sama tinggi dan berdiri sama rendah bersama di tanah air Malaysia tercinta.

Mohd Saifullah Bin Hj Dolmat

Ketua Penerangan GPMS Melaka